In 1997 toen ik bij thuiszorg Groningen werkte kwam ik bij een oude dame van 95 jaar, ze was in bezit van Dina de pop in de verpleegstersjurk. Die had ze als klein meisje gekregen met de kast met kleertjes. Ze vond het mooi dat ik ook van oude dingen hield.
Later verhuisde ik naar Oegstgeest en daar kreeg ik bericht van een notaris of ik iets uit een nalatenschap kon ophalen. Dat was Dina, de oude dame was overleden en had bedacht dat ik de pop maar moest hebben anders zou die wel in de vuilcontainer belanden. Daar sta je dan als man van 23 met een antieke pop. Ze kreeg een plekje op de overloop. Later vond ik bij een kringloop een schoenendoos vol onderdelen, daar kan ik nooit omheen dus gekocht en zonder dat ik poppendokter ben getracht alles weer in elkaar te zetten. Dat was een klus nieuwe elastieken aan de ledematen, nieuwe kniegewricht, de oogjes er weer in. Toen miste er nog een vingertje die heb ik eraan geboetseerd en toen had Dina een maatje en was de geest uit de fles.
Toen kwam nr.3 zelfde verhaal. Toen vond ik het gekleurde porseleinen poppenkast die heeft een stoffen lijfje en ledematen. Vroeger waren er weinig poppen met een ander kleurtje.
Ze woonden samen op de overloop, tot vorig jaar toen kwam de lockdown en ik kwam door een hernia in dubbele lockdown. Moest wat doen wat me afleiding gaf, toen zijn de meubels geboren en de schoorsteenmantel, gepruts aan de keukentafel.
De inrichting komt weer uit rommelwinkels of zelfgemaakt. Vorige week nog wat Sinterklaas snoep gemaakt wat is feest zonder lekkers. Pieterman knecht houd de boel in de gaten of er geen ruzie wordt gemaakt.
Mooi dat ze even in het daglicht mogen straks gaan ze terug naar de “wees beren” die wonen ook op de overloop kan niet tegen beren die in de container belanden. Gekke hobby misschien maar ik houd van oude dingen.
Melle Bosscha.
Foto’s: Willem de Jong, Theun de Wit.
