4 mei, dodenherdenking,
Dan is het morgen weer 4 mei, 5 mei vieren we bevrijdingsdag en hemelvaart tegelijk.
Maar eerst 4 mei.
Hangen we de vlag halfstok, lopen we mee met een stille tocht. Hier in Visvliet hebben we dit jaar geen stille tocht, misschien iets om over na te denken. Maar mogelijkheden te over in omringende dorpen.
Zijn we om acht uur twee minuten stil. Denken we er over na?
Dodenherdenking. Of zegt het ons niets meer.
Een oud Visvlieter, de man is al wel dertig jaar niet meer in ons midden, heeft me ooit gezegd, helden, oorlogshelden zijn er niet meer, die zijn gesneuveld. En ja veel helden zijn gesneuveld, dat voor onze vrijheid. Misschien toch iets om over na te denken, om toch die kleine moeite te nemen om de vlag half stok te hangen, (18:00 tot zonsondergang) om even die paar minuten maar, stil te zijn, om even die mensen die voor onze vrijheid hebben gevochten te herdenken.
Vorig jaar tijdens de stille tocht heeft Nienke de Vries een zelf geschreven gedicht voor gedragen, denk dat dit gedicht de vrijheid mooi verwoord.
Lees hem rustig nog eens na.
Wat is vrijheid?
Het is een woord dat veel mensen aanspreekt en inspireert.
Een woord dat positiviteit met zich mee brengt.
Een woord dat je heel snel herkent.
Een woord waar oorlog niet in voorkomt.
Een woord dat je laat inzien dat je best veel hebt.
Een woord dat zo simpel klinkt.
Maar dat niet is.
Een woord dat zo normaal is.
Maar tijdens de oorlog zo ongewoon.
Vrijheid is voor mij zo gewoon.
Als ik ’s morgens wakker word uit mijn/een droom.
Dan hoor ik geen kogels, ik ben niet bang.
Er is geen oorlog aan de gang.
Als ik beneden kom zet ik het journaal aan.
Er is een oorlog hier ver, ver vandaan.
Het is zo ver van mij.
Het is zo gewoon om vrij te zijn.
Als ik naar buiten ga, mag ik zeggen wat ik wil.
Ik mag vinden wat ik vind.
Ik ben een kind.
Een kind met eigen rechten.
Ik hoef niet voor mezelf te vechten.
Ik mag mijn mening uitspreken
Zonder mezelf er mee te breken.
Het voelt zo fijn om vrij te zijn.
Om niet te hoeven schuilen.
Om niet te hoeven huilen.
Om niet te hoeven vechten.
Om niet te hoeven strijden voor mijn rechten.
Om blij te zijn.
Waarom is niet iedereen vrij?
Nienke de Vries (geschreven voor 4 mei 2015)
