Ik woonde drie jaar in Ethiopië
En dan opeens, vind ik mezelf terug in een questhouse in Ethiopië en vanuit mijn bed hoor ik de tropengeluiden van de nacht. Ik had in maart 1972 gesolliciteerd en drie maanden later ben ik zelf hier, mijn verhuiskist is nog onderweg (via Kaap de Goede Hoop, want het Suezkanaal was dicht).
Ik ga werken op de school van de HVA (Handels Vereniging Amsterdam) voor Nederlandse kinderen. Ik heb alle klassen (1 t/m 6) onder mijn hoede, in totaal 11 kinderen. Het worden jaren vol belevenissen, in en buiten de suikerplantage/ annex fabriek Wonj; en in en buiten de school. We vieren Sinterklaas en lopen de avondvierdaagse. Als het stil is in de klas horen we de Nijlpaarden in de rivier de Awash knorren.
Als ik vrij ben bezoek ik rotskerken, ik kampeer aan het
Langanomeer in de Rift Valley en ik rij met mijn Fiat 600 door het
Mataharawildpark en zie daar de Oryxen bij de vulkaan Fantalla.
In 1974 beleef ik er de revolutie. Eerst de aanloop, dan het afzetten van
keizer Haile Selassie, maar later de moorden, de nationalisaties en het schrik
bewind. Ik vertrek midden 1975, maar ben er verschillende keren terug geweest.
De etalage Heirweg 38 Visvliet.
Er hangen allerlei voorwerpen die ik tijdens mijn verblijf heb gekocht.
– De kruk, gemaakt uit één stuk boomstam, een Jimmakrulo.
– Op linnen geschilderd het verhaal van koning Sheba. Zij bezocht de Bijbelse koning Salomo in Israël. Hun beider zoon Menelik bezoekt later z’n vader in neemt de stenen tafelen uit de Ark mee. Ze liggen in Axum, Haile Selassie noemde zich daarom ook de Leeuw van Juda, omdat hij afstamde van Salomo en Menelik.
– Een afbeelding van een rotskerk in Lalibele, gehouwen uit één stuk rots uit 1300 (de witte kerk in Visvliet is van 1427)
– Een religieuze tekst op een geitenvel, met een afbeelding van Sint Joris en de draak.
– Wollen kleedjes met een leeuwmotief, nog van voor de revolutie, want met kroontje.
– Alle kruisen verwijzen naar de godsdienst van de helft van de bevolking: het koptische Christendom.
– De muzikant van wol, en de zebukoe herinneren me eraan dat ik, terug in Nederland, de Hollandse koeien maar kaal vond.
2020 Agda van der Vlis Visvliet.
