Het was eind 1995 dacht ik dat we hier in dorp veel stroomstoring hadden. Regelmatig dat de stroom of een gedeelte daarvan toen uitviel. Het probleem was dat de trafo die ons dorp van stroom voorzag te klein was. Dus er moest een zwaardere komen om ons dorp blijvend zonder storing van stroom te voorzien. Die kwam er.
We zijn nu een kleine 25 jaar verder en ook nu wordt de trafo weer vervangen door een zwaarder exemplaar. Voordat er gewisseld kan worden, moet er eerst een nood voorzieingen komen in de vorm van een agregaat.
Deze keer niet omdat we regelmatig uitval hebben, maar we leveren als dorp te veel energie terug.
Als de trafo dat niet kan verwerken loopt de spanning op. Spanning (volt) en stroom(ampère) zijn gerelateerd aan elkaar. Een zonnecollector geeft spanning af en levert stroom. Wat de zonnecollector afgeeft is gelijkstroom. Achter de zonnecollectoren zit een omvormer die maakt van de gelijkstroom, wisselstroom geschikt voor het net. Als de zon schijnt wordt er stroom opgewekt, vaak meer dan dat er op dat moment gebruikt wordt. Op dat moment wordt er terug geleverd aan het net. Op zijn beurt weer naar de trafo, die de spanning dan weer naar een ander voltage brengt, de zogeheten middenspanning. Als de trafo de energie die hij aangeleverd krijgt niet aankan, loopt de spanning op. Dat betekend dan dat de spanning op ons stopcontact hoger is dan de normale 230 volt. Met alle gevolgen van dien. Om deze spanningspiek te voorkomen is er een grotere trafo geplaatst zodat
ons dorp veilig gebruik kan maken van ons stroom net, ook genoeg weer kan terug leveren.
Foto’s: Nittert Marinus.
