Afgelopen zaterdag hebben we de 24e motortoertocht gereden. Een tocht door het mooie Friesland. We hebben een kleine 200 km gereden met diverse stopt. Helaas geen cultureel uitje. Het volledige verslag, is het verslag wat ook in de koerier is geplaatst. Geschreven door Albert Jan Bosboom.
Verslag van de 24ste motortoertocht van Visvliet van zaterdag 11 september 2021.
We moesten er even op wachten. Maar dit jaar is het de organisatie gelukkig weer gelukt om een traditionele Visvlieter motortoertocht te organiseren. Opgeven kon zoals gebruikelijk bij Auke Hiemstra. De vorige tocht is dat een beetje misgegaan bij mij. Na de uitnodiging had ik in al mijn enthousiasme mij per WhatsApp opgegeven bij Auke. Ik kreeg een voor mij wat vreemde bevestiging. Maar ja, ik had mij opgegeven, dus dat was geregeld. Later hoorde ik van Auke Hiemstra dat Auke Nauta mijn opgave keurig had doorgegeven! Dus dit jaar met extra aandacht mijn aanmelding verstuurd.
Voor zo’n toertocht ben je toch wel enigszins afhankelijk van het weer. We hebben deze zomer al allerlei weertypen gehad. En het kon ook nog alle kanten opgaan. Daarnaast weet je als deelnemer ook niet in welke richting we gaan rijden. Alle stukjes vielen op zijn plaats: Wij reden naar het westen. De regen bleef in het oosten. We hebben een paar druppen gezien onderweg. Maar het was te weinig om het regenpak nodig te hebben.
De organisatie bereidt het evenement altijd uitstekend voor. Donderdags voorafgaand ontvingen de deelnemers een keurige en uitgebreide instructie. Het meeste is natuurlijk bekend van wat daarin staat. Later meer daarover. In de instructie werd al aangegeven dat het er een record werd verbroken: het aantal deelnemers. Er hebben zich 34 motoren met berijder en 12 bijrijders aangemeld. Dat is een heel lang lint aan motoren. Ik kan mij goed voorstellen dat dat best wel een zorg is voor de organisatie. Zeker in deze tijd.
Volgens de aankondiging werden we om 08:30 uur bij het Bartoleshûs verwacht. Tot mijn verbazing was er (vrijwel) geen ‘Visvlieter kwartiertje’. We hadden er allemaal zin in en waren op tijd. Na de financiële plichtplegingen kon Auke dan ook zijn openingspraatje houden. Er waren maar liefst 6 nieuwe rijders.
Het bleek dat met name de groep jongere motorrijders groeiende is. Mooi om te zien dat de jeugd van het motorrijden en van het samen onderweg zijn kan genieten. De tijd van prospect naar full-patch member bleek kort: in de eerste pauze ontvingen de nieuwelingen hun medaille (met eerste schakel).
Zoals geschreven leidde de route ons naar het westen. Langs het prinses Margrietkanaal reden we richting Kootstertille. Binnendoor verder naar Rottevalle en via het begin van Drachten naar Opeinde. Ik had vroeger wel eens vrachtauto’s of kiepers met ‘grasdrogerij Opeinde’ zien rijden. Maar die grasdrogerij heb ik niet meer gezien. Het leek me wel nu net iets voor dit jaar. Met zijn grillige zomer.
We reden verder door het toeristische Eernewoude en vlak onder Leeuwarden, door Warten. Na Reduzum volgde Poppenwier. Het zijn allemaal kleine dorpjes met een schitteren buiten gebied. Het was om genot om te rijden tussen de landerijen. In Poppenwier hadden we de eerste 68 kilometer erop zitten. En stonden bij Eetcafé de Trilker (ik dacht Triker gelezen te hebben op het gebouw, volgens internet is het Trilker). Marten en Joost hadden hier onze eerste koffiestop voorbereid. Dat was natuurlijk weer prima geregeld. De warme koffie en cake vielen er dan ook goed in. Natuurlijk is dat ook de eerste gelegenheid om even de mederijders te spreken. Het bleek mij dat we toch onder de indruk waren van de mooie omgeving. En dat zo dichtbij.
Na de stop zijn we weer op de motoren gestapt en vol goede moed verder. We reden wederom door de landerijen en dorpjes. We kwamen door Sibrandaburorren, Ysbrechtum en Nijland. Het was wel komisch: even reden we evenwijdig aan de A6 (snelweg Joure – Sneek). Je ziet de omgeving dan ineens vanuit een ander perspectief. De omgeving, de mensen het leven… Je kent vanuit de auto op de snelweg. Maar zo toerend is het veel intensiever. We reden via Hartwerd, Witmarsum, Arum en Kimswerd. Dat is vlak bij de afsluitdijk. Tot we aankwamen bij de haven van Harlingen.
Hier was ook weer een stop gepland. Nicole en Follie stonden daar alweer klaar met een heerlijke lunch. Ter plekke werden de broodjes vers in elkaar gezet. Je kon van alles kiezen. Ik heb een italiaanse bol ‘met alles’ gevraagd. En prompt was dit heerlijke broodje klaar en kon het genieten beginnen. Een heerlijke kom soep kon genuttigd worden op het terras van Jonas Harlingen. Met uitzicht op de haven was het hier genieten. Voorzichtig vroeg ik het naar het jaarlijkse culturele uitstapje aan Aly.
Dat bleek een beetje jammer. Als ik de instructie beter gelezen had, had ik kunnen weten dat het nog moeilijk is om voor grote groepen in deze tijd iets te vinden wat op veilige wijze kan. Oops A.J., beter lezen. Het positieve is dan dat we dat weer konden omzetten in kilometers. We vertrokken na de lunch en reden door Harlingen. Wat een levendigheid in dat stadje! Mensen die er (in het schitterende) centrum liepen. De veerboten van en naar Terschelling en Vlieland die mensen heen en weer brengen. En ploegjes zeevaart lieden die op weg waren naar het centrum. We kwamen het allemaal tegen.
Vervolgens reden we door Sexbierum en Tzummarum en de katholieke enclaves (althans, dat vermoed ik door de namen) Sint Jacobiparochie en Sint Annaparochie. In dit deel van de route viel mij op hoeveel grote en kleine initiatieven er zijn om de levendigheid in het dorp te bevorderen. Of er stonden borden langs de weg van wat er georganiseerd wordt. Kraampjes met zonnebloemen, pompoenen, wisselbibliotheken. Zo kwamen eerder ook nog een drukke kofferbakverkoopmarkt tegen. In een weiland stonden auto’s met, zoals de naam het al aangaf, verkoop uit de kofferbak. Mooi om te zien.
Daarna was er gelegenheid in Oude Bildzijl de gelegenheid om de dorstige motor te vullen. Voor sommigen is dat ook een soort airconditioning. Hoe leger de tank, hoe warmer je het krijgt. Maar dat kon gelukkig opgelost worden. Vandaar was het nog een klein stukje naar Marrum. Daar was bij de Pannenkoektrein nog een stop gepland. Toch nog iets van een cultureel uitje! Op deze verrassende locatie staan oude treinen en wagons. Leuk om te zien. Op het terras konden we nog genieten van een consumptie. En natuurlijk even weer de ervaringen uitwisselen.
We vertrokken voor het laatste stuk richting huis. We reden door Burdaard, Dokkum en Damwoude. Het is daar de laatste jaren (ook door de aanleg van de centrale as) allemaal wel wat veranderd. Via Zwaagwesteinde door Buitenpost weer naar Visvliet. Je kon in de groep merken dat er verwacht werd dat de eerste afslag bij de Tinq de weg naar Visvliet werd genomen. Maar dat bleek niet zo te zijn. We namen de andere afslag. Dat gaf wel mooi de gelegenheid om in de spiegels te zien hoe groot de groep was. Keurig geblokt rijdend was er een rij motoren van de Tinq tot en met de afslag Burum. Dat is een lange stoet!
In Visvliet werden we hartelijk ontvangen. Her en der kwamen de mensen naar buiten om de (bij)rijders te begroeten. Altijd mooi. Enthousiast wordt ook gezwaaid. Uiteindelijk stopte de stoet bij huize Hiemstra. Hier was door Hillebrand al de nodige voorbereidingen voor de barbecue getroffen. Helaas moest ik dat deel van de dag aan mij voorbij laten gaan. Ik had familiaire verplichtingen in Winschoten. Rond 23:45 uur lukte het toch nog om even weer aan te sluiten bij het feestgedruis. We hebben nog toen nog even nagenoten van de dag en gezellig afgesloten.
Alle vrijwilligers, betrokkenen, (bij)rijders, ondersteuners en organisatie: hartelijk bedankt voor de mooie dag. Fijn dat we samen mochten genieten
Albert Jan
(ps namens de organisatie nog dank aan Notebomer, Lutjegast voor het subsidiëren van een Dixi)
