Afgelopen zondag werd er door de band MapleStrike een huiskamerconcert gegeven in het Heirhuys. Deze in 2019 opgerichte band bestaat uit vier jonge muzikanten en is ontstaan op de middelbare school in Buitenpost. Het zijn vier goede vrienden met dezelfde muzikale passie en een zeer brede muziekstijl. Zo zijn ze o.a. geïnspireerd door muziek van Pink Floyd, BB King, The Beatles, etc. Allemaal, zoals ze zelf zeggen, ‘legendes’. Bijzonder, jonge muzikanten die van de ‘oude muziek’ houden en dit met veel overtuiging en een eigen twist spelen.
Vanaf 17:00 uur stroomde de huiskamer gezellig vol met belangstellenden uit het dorp en natuurlijk ook met vrienden en familie van de bandleden. Het Heirhuys was knus en gezellig ingericht en men kon genieten van drankjes en lekkere hapjes. Nadat de band was aangekondigd, werd het huiskamerconcert geopend met het nummer “Another brick in the Wall” van Pink Floyd. Dat werd meteen goed ontvangen door de aanwezigen. Het repertoire was zeer gevarieerd. Er werden nummers van alle tijden (van ‘legendes’) gespeeld: “Crazy little thing called love” van Queen, “Thrill is gone” van B.B. King, “Knockin on heavens door” van Guns and Roses (of van Clapton of Bob Dylan…) en “Back in the USSR” van The Beatles. Ook het nummer “We are the world” van USA for Africa” kwam voorbij en een wat nieuwer nummer “Flower Power” van Greta Van Fleet. Tussendoor speelden ze een ‘Snel Bluesje’ met veel improvisatie.
Tijdens de pauze werd onder het genot van een hapje en een drankje met verbazing en vol lof gepraat over de muziekkeuze van de jongens. De reacties waren erg positief.
Na de pauze werd het publiek getrakteerd op nummers als “That road” van Larry Carlton en Robben Ford, “House of the Rising Sun” van The Animals, “Layla” van Eric Clapton en “Wish you were here” van Pink Floyd. Tussendoor werden weer een paar mooie bluesjes gespeeld, ook een rock’n roll-blues-improvisatie en zelfs een Reggaenummer. De afsluiter was heel toepasselijk het kerstlied “Jingle Bells” en natuurlijk volgde er ook nog een toegift. Weer een bijzondere gouwe ouwe, “Folsom prison blues” van Johnny Cash”.
Het is duidelijk dat deze jongens niet alleen maar een coverbandje willen zijn, ze willen ook zelf muziek maken. Het volume in de huiskamer was gelukkig prima geregeld omdat ze (semi-)akoestisch en gedempt elektrisch speelden. De keuze voor een Cajon in plaats van een groot drumstel was ook prima en de drummer kon er uitstekend mee uit de voeten.
Al met al was het een succes. De sfeer was erg goed en het was een leuk en verrassend optreden. Een eerste positieve reactie op Facebook bevatte een erg toepasselijke zin, die luidde: “Het was een optreden waar het verleden het heden raakte als overgang naar de toekomst”.
