In de komende weken liggen er boeken over de oorlog in de etalage van de Oudheidskamer, tot mijn eigen verbazing hadden we zoveel boeken over WO2 dat we ook onze eigen vensterbanken maar vol hebben gezet.
De oorlog begon natuurlijk al jaren eerder in Duitsland ,en ook daar waren mensen die het niet zo eens waren met het regime. Veel boeken over de inval veel over het verzet. Ook veel regionaal boekwerk, van Grijpskerk van Visvliet maar ook rondom mijn geboortedorp.
De landing in Normandië, de aanslag op Hitler in de Wolfschanze. De slag bij Arnhem en de hongerwinter. De bevrijding en toen kwamen ook de feiten over de Jodenvervolging ,de zigeuners en andere groepen die er niet bij hoorden en de concentratiekampen in de openbaarheid. Ook in Indië woedde er een oorlog ook met kampen en de Birma spoorlijn. Daar kwam de bevrijding op 15 augustus maar daar kwam een andere oorlog voor in de plaats die doorging tot 1950.
De Joodse landgenoten die terug mochten komen, wilden naar Israël maar dat bestond nog niet dat duurde nog tot 1948 ,ze zaten weer in kampen op Cyprus. Ook daar heb ik wat over verzameld. Op 5 mei was het bij ons bevrijding maar de Oostbloklanden moesten wachten tot de Muur viel in 1989.Ook daar liggen wat boeken over. Dan nog de jeugdboeken niet vergeten hoe belangrijk is het om deze dingen door te vertellen of onze kinderen en kleinkinderen boeken in handen te geven om ze het door te geven. Niet het is al 70 jaar geleden, dat overkomt ons niet nog eens. Wat ik van al dat doorlezen van al die boeken heb geleerd. EEN OORLOG HEEFT GEEN WINNAARS ALLEEN VERLIEZERS. In de tijd dat ik jong was en onze ouders konden vertellen, deden ze dat niet, de oorlog was voorbij en we moeten verder wat ze ervaren hadden zwegen ze over. Dat was in de oorlog het beste, wat je niet wist kon je niet doorvertellen, wat je wel wist zweeg je over. Laten we het wel vertellen, want het is wel gebeurd en het kan weer gebeuren. Wij vonden pas vier jaar geleden de oorlogservaringen van mijn opa, achter in een opschrijfboek uit zijn oude smederij. Toen waren alleen zijn jongste dochters nog in leven en die wisten van niks.
Er is door een neef een boek van gemaakt. Bijzonder hoe je dan tegen je eigen opa aan gaat kijken. Jammer dat ik het er niet meer over kon hebben met hem maar ook niet meer met mijn moeder en vader of met mijn ooms. En zo liggen er vast nog veel. Is er iemand die graag een boek wil inkijken of een schrijver of isbn nummer wil hebben altijd welkom. Boeken uitlenen doe ik liever niet want meestal raak je zo je dierbaarste boeken kwijt.
Fam. Bosscha (Heirweg)
