We hebben het al weer achter de rug. Soms denk ik dat de jaren steeds sneller gaan. Het zal wel niet, maar toch bekruipt me dat gevoel nog al eens en zeker bij dit soort dagen. Het gevoel dat ze nog maar net geweest zijn en het volgende jaar dient zich al weer aan.
Zaterdag was de start; de jongens en meiden van Carbidclub begonnen met het klaarzetten van de tent en alle benodigdheden er om heen. De rijplaten, het net en noem maar op.
Geweldig om de nieuwe generatie bestuurders aan het werk te zien. Dit jaar was er naast het carbidschieten ook een verloting. De prijzen werden gesponsord door bedrijven uit de regio. Rond een uur of zes waren ze er helemaal klaar voor. Maar er moest nog een tweetal dagen worden gewacht voor het zover was.
Eindelijk was het dan de laatste dag van het jaar. Bij familie de Wit stond de koffie klaar en de Carbidclub kwam binnen. Rond een uur of elf werden de eerst knallen gehoord.
Toch moesten de puntjes nog even op de welbekende i gezet. Zo werd er nog een extra frame gemaakt voor nog meer bussen. Ondertussen was Sieta de Wit al druk aan het oliebollen bakken in de tent.
Dit werd later overgenomen door Afke en Sivia. Sieta was de dagen er voor al druk in de weer geweest om er voor te zorgen dat er op deze middag een stevige stamppot boerenkool als lunch klaarstond, zodat de heren en dames er de hele dag tegen aan konden.
Eerst maar even een blik werpen bij de andere activiteiten in het dorp. Zo kwamen we bij het Heirhuys en het is gebruikelijk dat het Hierhuys open is op dinsdag. Zo ook deze dinsdag.
Het was mooi weer dus stond Ursula buiten oliebollen te bakken. Let wel, nog op de ouderwetse manier op een fornuis. Geen idee of het daar door kwam maar de oliebollen smaakten goed. Ook waren ze hier Kniepertjes aan het bakken.
De dunne platte deegkoekjes symboliseren het achterliggende jaar. In het nieuwe jaar eten we dezelfde koekjes, maar dan als rolletje. De smaak is niet anders, zij het dat je in de rolletjes natuurlijk makkelijk slagroom kunt doen.
Daarna ging ons loopje richting Friesland. Hier stond een aantal jongeren ook carbid te knallen en ook hier hadden ze er een tent bij. Naast de tent stond een heater en een houtkachel.
De dames bleven liever in de tent, waar het dan ook heerlijk vertoeven was, want naast de aangename warmte werd ook hier de innerlijke mens goed voorzien. De dames en heren kwamen niets te kort. De jongens moesten zich verder maar vermaken met het Carbid.
Dat ging ze goed af. Een zestal bussen op een rij, goed vastgezet. Dit gaf regelmatig ferme dreunen. Zo heeft elk voordeel een nadeel, of zoals Johan Kruif het zei, heeft elk nadeel zijn voordeel. Met Carbid schiet je de deksels van de bussen, die moeten dan weer opgezocht worden. Het voordeel is dan wel dat de genuttigde drankjes in een mum van tijd weer uit het lichaam zijn verdwenen. Dit zijn overigens mijn woorden, niet die van hun. Wel moest er soms een behoorlijke afstand worden gelopen om de deksels weer op te zoeken.
Het was voor de jongelui dan ook rond half zes gebeurd, want de deksel terugzoeken in het donker is geen doen. Maar gezellig was het er zeker.
Ondertussen was het in de feesttent op de Oude Dijk al gezellig druk. Hier klonken de knallen nog tot een uur of half negen.
Zo kon een ieder thuis het twaaf-uur moment uitzitten. De jeugdigen hadden hun eigen moment, die hebben het gezamenlijk uitgezeten bij Jelmer en Michelle. Vanaf half een konden dorpsgenoten in de tent terecht om een ieder een gelukkig Nieuwjaar te wensen.
Rond kwart voor een was er bij de tent een vuurwerkshow.
We kunnen niet anders zeggen dan dat de Carbidclub het weer goed voor elkaar had. Het bleef tot in de late uurtjes gezellig.
En dan is het 1 januari 2020. Eerst maar even de schade in het dorp overzien. De Carbidclub is rond een uur weer bijeen om alles op te ruimen; op de andere plaatsen in het dorp is alles al weer schoon achtergelaten. Een ronde door ons dorp doet vermoeden dat er naast de feestelijkheden weinig is gebeurd.
Een klein brandje op het sportveld en hier en daar nog wat sporen van het afgeschoten vuurwerk. We gaan er maar vanuit dat dit spoedig wordt geruimd. Voor we het weten is dan alles weer herinnering, maar wel een goede herinnering. Rest me niets meer dan een ieder namens de redactie en het bestuur een goed en gezond 2020 te wensen.
