De twee zussen, samen met twee vriendinnen, hadden een avondje Chippendales bemachtigd. Ze hadden besloten om er dan maar een leuk weekend van te maken. Toch bleek de route er naartoe nog niet zo gemakkelijk. Ondanks dat ze in Zwolle zouden optreden, liep de reis er naartoe anders dan gepland. De dames raakten de weg kwijt en met behulp van een landkaart werd de verdere route uitgestippeld. Helaas leidde deze route over onverharde wegen, met alle gevolgen van dien. De dames komen vast te zitten in de modder en dan geeft ook de auto nog startproblemen. Zo kwamen ze er niet, er moest hulp worden gezocht.
Dit was het film voorstukje van het toneel. Wat zich binnen de boerderij afspeelde was te zien op het toneel.
Aangekomen bij een boerderij bleek daar niemand thuis, dus besloten de dames er maar het beste van te maken en hier een rustmoment te pakken met koffie en een broodje. De boer die even later in huis kwam, was niet zozeer gecharmeerd van zijn bezoek. Toch wisten de dames hem over te halen om hier de nacht door te mogen brengen. Goed dan, een nacht, maar morgen met het ochtendgloren moesten de dames weer vertrekken. De boer had zijn bed opgeofferd en ging zelf wel in de stal bij de varkens slapen. Twee dames namen gezamenlijk het bed, de ander had de tafel als slaapplaats genomen en de laatste zocht haar heil op de stoelen. In de nacht werd er een briefje onder de deur doorgeschoven waarop stond: ‘2.00 uur Kruyersgat!’ Wat heeft iemand om 2.00uur ‘s nachts daar te zoeken? Dat was niet het enige waar ze van opkeken, Trees zag een koffer onder het bed staan, een zware koffer. De dames waren wel heel nieuwsgierig wat de boer in deze koffer had zitten. De schrik sloeg hun om het hart, hier bleken allemaal botten en schedels in te zitten. U begrijpt, de dames deden geen oog meer dicht. Bij het ochtendgloren kwam de boer weer binnen met een aanzienlijk vrolijker snoet dan de vorige dag. Hij had de mededeling dat de dames mochten blijven. De dames zelf dachten daar echter heel anders over, die wilden het liefs zo snel mogelijk weg. Toch zat er niets anders op dan te blijven, de boer had naar eigen zeggen de auto naar de garage gebracht en die was niet eerder dan klaar dan over een paar dagen. Hier legden de dames zich dan maar bij neer. Even later kwam de stroper binnen. Hij kon zijn ogen niet geloven… al het vrouwvolk wat hier binnen was gekomen. De beide heren hadden bedacht dat, nu er toch dames in huis waren, deze ook best wel het eten konden klaarmaken. Het duurde niet lang of er kwam nog een manspersoon binnen, hij stelde zich voor als arts. De heren gingen gezamenlijk aan tafel zitten want er moest handel worden bedreven. De arts wilde donorharten en -nieren en Gerbrand kon 8 nieren en 4 harten leveren. Dit gesprek was niet voor de damesoren bedoeld, maar kwam hier wel terecht! De handel werd beklonken, de arts kon aan het einde van de dag de benodigde bestelling ophalen.
Je begrijpt dat de dames zo snel mogelijk hier weg wilden, maar hoe? De auto was nog niet terug en ze hadden ook geen idee waar ze waren. Er werd een plan gemaakt. Eén van hen moest naar de politie! En, mocht ze niet op tijd terug zijn, dan was het aan de andere drie om te redden wat er te redden viel. Trees werd weggeroepen door de boer om te helpen bij het voeren van de varkens. Nu waren Els en Loes nog met z’n tweeën. Loes nam Els in vertrouwen en moest even kwijt dat ze niet van de mannenliefde was en dus ook niet gecharmeerd van de Chippendales. Haar zus Marjan wil haar graag aan de man brengen. Marjan kwam weer terug van haar bizarre reis naar de politie. Die was niet gehaald; ze was in een van de valkuilen van de stroper gelopen. Een ander plan werd bedacht. Loes moest de stroper, Raoul gaan versieren! Dit ging Loes te ver en zij wilde het absoluut niet doen! Trees, de andere vrijgezel stond wel open voor het idee. Toen Raoul binnen kwam, werd Trees achtergelaten om wat avances te maken. Of dit bij de stroper binnenkwam was de vraag. Die had, zo het leek, nog geen benul van wat Trees probeerde. Zelfs bij het onder de tafel voetjevrijen, kwam de vraag of ze jeuk had. Nee, dit plan leek gedoemd te mislukken. Van de andere dames moest ze het nogmaals proberen, maar dan wat directer. Ook dit was geen succes. De dames waren er stellig van overtuigd dat de heren uit waren op hun organen; de heren doen aan organenhandel! Zeker toen de boer bebloed binnen kwam met een hart in de hand, werd het één van de vriendinnen te veel. In het derde bedrijf was ook de arts weer binnengekomen. De dames hadden alle moed bij elkaar geraapt en alle drie de heren overmeesterd en vastgebonden op de stoelen. Nu mochten ze vertellen wat hun plan was met de organen en waarom die botten en schedels in die koffer zaten. Het bleek helemaal niet om hun organen te gaan maar om die van vossen. Deze werden dan gebruikt als donororganen voor zieke honden. Toch kon Marjan het niet laten om de mannen te verzwakken met een narcose middel, ze vertrouwde ze nog niet helemaal. Ze was verpleegkundige, dus wist ze welk medicijn uit de dokterstas daarvoor moest worden gebruikt. Toch konden de heren nog net hun verhaal kwijt. In de koffer zaten botten en schedels, opgegraven uit een stuk kerkenland. Misschien zaten daar wel botten bij van Gerbrand z’n oma en die zet je dan niet zomaar in de schuur! De mannen hadden dus helemaal geen kwade bedoelingen. Ze vonden het gewoon fijn dat er dames in hun leven waren gekomen en een keer een lekker maaltje voor ze konden koken. Tenslotte aten ze al 3 jaar uit pot en blik. Ach, daar smolten de harten van de dames van. Toen de heren ook weer uit de narcose bijkwamen, werden ze vertroeteld door de dames. Ze kregen een bord hutspot met een lekkere gehaktbal. Er ontstond zelfs een beetje liefde. Zeg maar rustig: “Er was echte liefde in de lucht”. Gerbrand had iets leuks bedacht om wat voor de dames terug te doen. Ze wilden tenslotte graag naar de Chippendales en die hadden ze nu gemist! De heren hadden zich omgetoverd tot Chippendales en gaven een showtje weg op het liedje “lalala gehaktbal”. Hebben alle dames toch nog een blik kunnen werpen op een paar mooie lijven. Nou ja, voor Loes niet, die had niet zoveel op met die “mooie” mannenlijven.
Onze vrijgezelle Trees heeft besloten om te blijven om onze stroper nog een tijdje te vergezellen. De overige dames zijn weer huiswaarts gegaan. Of alles thuis verteld wordt is de vraag. Maar een geslaagde Chippendalesavond was het zeker.
Een leuke voorstelling, met een groot publiek wat weer genoten heeft. Op naar volgend jaar.
De spelers:
De zussen: Els: Dorothé Boog en Marjan: Welmoed Sikkema
Vriendinnen: Trees: Margreet Kempenaar en Loes: Yvonne Hiemstra
Boer Gerbrand: Edwin Turksema
Stroper/ Jager Raoul: Jacob Heeres
Arts Zandstra (Dierenarts): Albert Jan Bosboom
Souffleuse: Aly frik
Regie: Willeke van Kersen
Aansluitend aan de voorstelling werden lootjes getrokken voor de verloting, waarbij alle sponsors ook nog even werden bedankt. Daarna kon er nog nagezeten worden en/of kon men nog even het feestgedruis in, waar de band “Durk en de Jappies” speelde. Zo kon er nog worden gedanst en gefeest en teruggekeken worden op een geslaagde avond.
Durk en de Jappies is een band uit de omgeving. Met een goed repertoire, zowel Engels- als Nederlandstalige muziek. Zo kon er nog tot in de kleine uurtjes nagevierd worden.
Meer foto’s Toneel 6 april 2019
